In het boek ‘Wielersnapshots’ van auteurs Robbert Tilli en Guy Van Den Langenbergh worden de koershelden van deze week Lotte Kopecky en Mathieu van der Poel op een unieke wijze geportretteerd, in tekst en tekeningen. Naar aanleiding van de Ronde van Vlaanderen hernemen we graag ons verhaal van enkele weken geleden.
Een Nederlands-Vlaamse conversatie over twee jaar ‘koersen tijdens corona’…
Guy Van Den Langenbergh is de Vlaamse ‘krantenchroniqueur van de koers’. Volgens de kunst van het cursiefje, in de kranten Gazet van Antwerpen en Het Nieuwsblad. Guy laat zelden het achterste van de tong zien, toont eerder een tipje van de sluier.
Robbert Tilli is een rasechte Amsterdammer, met sinds zijn jeugd een liefde voor Ajax en Johan Cruijff. Hij tekent als een ‘naturalist’ en schrijft als een ‘expressionist’.
Samen ondernamen Guy en Robbert een gedurfd project: een Nederlands-Vlaamse conversatie over de koers, met een originele kijk op de hedendaagse wielerhelden en dito monumenten.
‘Naturalistische sporttretten’ en expressionistische schrijfstijl van Robbert…
Robbert Tilli ontwerpt, zoals hij het zelf noemt, ‘Poptretten en Sporttretten’ van zijn favoriete popsterren en sporthelden. Hij schudt ze als het ware ‘uit de vingers’, op zijn iPad. In het Back Stage Hotel in Amsterdam, waar de beroemde concertzaal Paradiso de muzikanten slaapplaats aanbiedt, is een hele ‘Wall of Fame’ van zijn hand te bewonderen.
Hij schildert ze in ‘vier kleuren’ en in ‘Wielersnapshots’ zet hij de renners neer in ‘volle ernst’, zo ‘naturalistisch’ mogelijk. Tegelijk schrijft hij ongeremd en vanuit een zeer persoonlijke ‘expressionistische’ kijk zijn bevindingen op de koers neer. Letterlijk vanop zijn ‘Amsterdamse bank’, terwijl hij ‘genietend’ naar de televisie kijkt. Dat scenario speelde zich de voorbije twee knotsgekke wielerseizoenen af, als gevolg van hele en halve lockdowns. Buiten komen was er amper bij. De koers verliep voornamelijk zonder publiek, maar was wel spannender dan ooit. Met de ontknopingen in de Ronde van Vlaanderen tussen Wout van Aert en Matthieu van der Poel en in de Tour tussen Primoz Roglic en Tadej Pogacar als historische hoogtepunten.
Versus impressionistische kijk op de beleving van het moment van Guy…
Toch blijft Robbert Tilli – in het dagelijkse leven professioneel bezig in de Amsterdamse popmuziekscene – zichzelf een ‘amateur-liefhebber’ noemen. Vanuit die onbevangenheid stelde hij een aantal vragen aan de ‘Kempische Antwerpenaar’ Guy Van Den Langenbergh. Die bedrijft al sinds 2005 ‘beroepshalve’ wielerjournalistiek. Van het niveau van de bovenste plank, terwijl hij tegelijk als geen ander ‘de buik van het peloton’ kent. Guy is de wielerschrijver ‘pur sang’, die uitmunt in het persoonlijk aanvoelen van de ‘coureur’. Met intussen twaalf Tour de Frances op de teller en honderden klassiekers. In tegenstelling tot de ‘expressionistische’ en uitbundige Robbert is hij eerder van het ‘impressionistische’ en in zichzelf gekeerde type met veel oog voor de beleving van het moment en het dagelijkse wielertafereel dat anderen ontgaat.
440 nooit vervelende pagina’s over de wielerhelden anno 2022
En zo ontspon zich een merkwaardige tweegesprek tussen de dilettant en de specialist. Een Socratische dialoog in briefvorm – door gemeenschappelijk te praten en te denken meer kennisinzichten verwerven – over de twee meest bijzondere ‘koersjaren’ ooit. Amsterdamse ongeremdheid versus Kempisch-Antwerpse gereserveerdheid.
Liefst 440 nooit vervelende pagina’s lang. Vanzelfsprekend over Wout en Matthieu en over Roglic en Pogacar. Evengoed over Anne en Annemiek, Thomas Pidcock en Remco Evenepoel, Marianne Vos en Lotte Kopecky, Dylan Groenewegen en Fabio Jacobsen, Thomas De Gendt, Bradley Wiggins en de onvermijdelijk Alaphilippe.
‘Het wiel blijft eeuwig draaien’, zo besloot Guy Van Den Langenberg zijn epiloog. In antwoord op de aanhef van Robbert Tilli in zijn proloog: ‘Welkom in het pantheon van het wielrennen.’
En zo groeide ‘Wielersnapshots’ uit tot een niet eerder geschreven ‘cultkoersboek.’ Mét unieke portretten van Lotte & Mathieu.
