Even voorstellen: Els Bosch. Zij publiceert weldra bij Willems Uitgevers haar boek ‘Roker, ik zie u graag’. Wie is zij?
In onze rubriek ‘Twintig levensvragen aan onze auteur’ licht zij een tipje van de sluier.
Waar kom je vandaan?
Ik ben geboren in 1974 in Retie. De Stille Kempen, in de buurt van de Nederlandse grens. Ik woonde altijd in dezelfde straat. Tot vandaag. Mijn ouders wonen nog steeds naast mij. Ik groeide dus op in een landbouwersgezin, met melkvee. Ik ben de oudste van drie dochters en hielp soms mee op de boerderij. Er was geen zoon. Dus ik mocht klussen, koeien van de weide halen en met de tractor rijden. Ik word tot vandaag vrolijk van fysieke arbeid.
Vertel iets over je achtergrond?
Ik studeerde voor verpleegkundige en vond het in die tijd niet meteen leuk om dan ’s avonds nog in de stal te moeten helpen om de koeien te melken. Ik hield daar later wel groene vingers in de tuin aan overgehouden. En tegelijk: ik leerde daar werk zien. Later was ik verantwoordelijke bij het Rode Kruis. Op mijn vijftiende liep ik al met mijn emmertje water en de wonderspons rond om geblesseerde voetballers op te lappen. Nadat ik in 1994 mijn diploma ‘Verpleegkundige’ had behaald, trad ik in dienst bij het Heilig Hart Ziekenhuis van Mol. Eerst verzorgde ik mensen die er tijdelijk verbleven, later solliciteerde ik voor een job op de consultatie pneumologie (longziekten). Daar werkte ik van 1997 tot 2014. In 2001 en 2003 beviel ik van mijn kinderen (Ruben en Elien).
En zo kwam ik in contact met wat later ‘het thema van mijn leven’ zou worden: het roken. Aanvankelijk dacht ik: ‘Amai die rokers, zijn die nog niet gestopt? Zijn die werkelijk niet slimmer? Binnenkort liggen ze aan de zuurstoffles. Die moeten toch beter weten?’ Maar ze wisten dus niet beter, dat ontdekte ik snel. Omdat ik van nature heel leergierig ben, wilde ik coach worden. Een dokteres porde me aan: ‘Waarom ga je niet studeren voor tabakoloog?’ Bij mij sloeg toen de spreekwoordelijke bliksem in. Ik kwam tot het inzicht dat zeventig procent van de rokers wil stoppen, maar het lukt hen toch niet. Omdat ze slachtoffer zijn van de tabaksindustrie. Dat inzicht gaf me ook wel empathie. En zo koos ik resoluut voor een nieuwe weg in mijn loopbaan. Ik vervolmaakte tijdens het weekend een postuniversitaire opleiding en werkte tegelijk halftijds in het ziekenhuis. Ik opende daarna een eigen praktijk ‘tabakologie’ in Retie, als zelfstandige in bijberoep. Dat liep zo goed dat ik vier jaar later ontslag nam in het ziekenhuis en om mij voltijds aan mijn missie te wijden: ‘Rookstop’, we schrijven 2015. En daar begon het echt voor mij.
Wat betekent voor jou geluk?
Gezondheid. Dat blijft de kern van het leven. Ik ben heel dankbaar dat mijn gezondheid goed is, net als die van de mensen die ik graag zie. Het belang dat ik hecht aan gezondheid komt vanuit mijn studie verpleegkunde. Daarnaast bezorgt mijn gezin mij geluk. Als mijn kinderen en mijn vriend zich maar goed voelen. En ik geniet van hele kleine dingen. Van eenvoud zelfs. Als ik de vogeltjes hoor fluiten, als de lente eraan komt. Het hele simpele leven.
Waar erger jij je aan?
Aan bijzonder weinig. Tenzij aan de angst die vooral door de media wordt gecreëerd. Als je de televisie opzet, dan hoor je niets anders: klimaat, oorlog, financiële onzekerheid,…Ergert mij dat? Het gaat eerder om bekommernis. Vroeger werd ik boos als mijn kinderen hun rommel niet opruimden. Dat heb ik kunnen loslaten. Voor mij is het leven goed zoals het is.
Favoriete zanger/zangeres/muziekband/genre/songs…?
Rock-‘n-roll! Ik hield van deze dansstijl en beoefende hem zelfs! De muziek van Elvis Presley! Ik bezocht Graceland en Memphis. Daarnaast: Graspop! De festivalweide bevindt zich op drie kilometer van mijn deur. Met de Rode Kruis Jeugd hadden we elk jaar dienst. In de beginfase zat er ook een nog een popelement in. Zo leerde ik de muziek van Joe Cocker kennen. Vandaag is het enkel metal, dat is niet meteen mijn genre. Ik vind die mensen wel heerlijk. Ik zet mijn huis open als logement voor Graspopbezoekers uit de hele wereld: van Florida, Mexico, Zwitserland tot West-Vlaanderen. Ik vind dat verbindend element en dat festivalgevoel fantastisch. Allemaal veertigers en vijftigers die het hebben gehad om in een tent te slapen, maar wel de festivalsfeer willen behouden en daarom het thuislogement boven de hotelkamer verkiezen. We vertrekken samen met de fiets naar Graspop. Op mijn beurt nodigen zij mij uit om bij hen thuis te logeren, zo heb ik dus al mooie reizen kunnen maken.
Favoriete film/televisieprogramma?
Ik ben fan van Patrick Swayze. En van zijn mooiste film Ghost. Het gaat over een jong koppel, waarvan de man overlijdt. Hij keert terug als geest. De vrouw – Demi Moore – ziet hem niet, maar hij haar wel. Hij gaat communiceren met haar via een medium. Een hele romantische film. Ik kan ook de dansen uit het oeuvre van Patrick Swayze zoals salsa en merengue. Ik hou ook van de zogenaamde ‘koppelprogramma’s’ zoals Blind Getrouw en Boer zoekt vrouw. Ook weer om de verbinding tussen mensen te ontdekken en te zien wat er fout loopt in de relaties tussen mensen. Ik hecht ook het belang aan het advies van de experts.
Favoriet boek fictie/nonfictie?
Ik hou van romantisch werk en van ‘well-being-boeken’ en lifestyletitels. Waar je zelf iets kunt uithalen in functie van je persoonlijke groei. Zoals The Secret. Een bestseller van de Australische schrijfster Rhonda Byrne. Daarin stelt zij ‘het positief denken’ centraal. Via tien inzichten om alles te wensen voor een beter leven.
Sporthelden/-heldinnen?
Ik ben geen grote sportliefhebber, maar kijk wel af en toe. En dan supporter ik toch voor de ‘Kempische’ wielerhelden zoals vroeger voor Tom Boonen en nu voor Wout van Aert.
Naar welke mensen – historisch en hedendaags – kijk je op?
Historisch: Moeder Theresa. Ik ben als verpleegkundige zelf op stage naar India geweest en ik bevond me daar tussen de melaatsen. Hoewel ik wist dat de aandoening niet overgaat door aanraking, zat de schrik er toch dik in. Pater Damiaan past voor mij ook in die categorie. Ik zou dit werk niet aankunnen. Ik ben twee keer naar India gereisd voor mijn stage en heb er dus ook een tijdje gewoond. In een gebouw met golfplaten, waar dieren onder de platen kropen. We sliepen in een hutje, waar ik een hoogzwangere collega-verpleegster zag overlijden bij de keizersnede. De baby bleef wel in leven, ik voerde alle hindoerituelen die bij de dood horen mee uit. Dat maakte een blijvende indruk op mij.
En vandaag…Natalia. Fantastische zangeres, een vrouw met enorme power, persoonlijkheid en uitstraling. En…ook uit de Kempen afkomstig natuurlijk!
Ben je gelovig/ongelovig? Iets tussen de twee?
Ik ben katholiek opgevoed, maar geloof vandaag in een universele kracht. De energie van het positieve. Er is leven na de dood. Ik ben er zeker van dat het dan niet gedaan is. Ik zag op de geriatrische afdeling van het ziekenhuis honderden mensen heengaan. Sommigen beleefden de zogenaamde ‘bijnadoodervaring’, ik hoorde hen op hun moeder roepen en daarna stierven ze. Ik geloof dus wel dat er iets als ‘universele energie’ bestaat.
Voorkeur voor drank/eten/restaurant…?
Ik ben ‘ne goeien Belg’: frietjes! Drank hoeft niet voor mij. Ik durfde me vroeger wel eens laten gaan met alcohol, maar de dag nadien had ik altijd heel veel spijt over wat ik verteld of uitgespookt had. Geef mij maar gewoon lekkere bourgondische boerenkost.
Heb je een politieke voorkeur?
Ik heb me altijd afzijdig gehouden, neutraal opgesteld en wil dat liefst zo blijven doen. Bij de verkiezingen doe ik wel een online test om te kijken waar ik sta.
Een voorkeur voor een wereldpolitieke topper?
Spirituele leiders spreken me meer aan dan politieke. Zoals de Dalai Lama. De kracht van het geluk, het mededogen, het positieve in het leven, het hier en nu. In het nu leven getuigt van de juiste levenswijsheid.
Welk thema verdient nationaal meer aandacht?
Stoppen met roken, vanzelfsprekend. Regelmatig hoor ik nog dat hulpverleners, dokters en psychiaters denken dat de rokers het toch niet kunnen laten. Ik weet beter: veel rokers willen stoppen, maar het is aan om ons om die uit hun schulp te halen en aan te moedigen om nog eens een stoppoging te ondernemen. Ik probeer hun schaamtegevoel te doorbreken door er over te praten zonder met de vinger te wijzen. Eén op twee rokers sterft ten gevolge van de sigaret.
Welk thema verdient internationaal meer aandacht?
Het klimaat, de armoede, de wereldvrede. Dat zijn grote toestanden, maar ik kan er mijn persoonlijk niet op focussen. Want je kunt nu eenmaal niet alles doen. Ik heb mijn eigen missie en dat is dus de ‘rookstop’. Als ik naar het wereldtoneel kijk, dan drijven wel de angsten boven: zorg dat het wordt opgelost voor de volgende generatie!
Heb je belangstelling voor de natuur en dierenwelzijn?
Ik ben een boerendochter en voor mij was het logisch dat kippen dienden om te slachten en op te eten en koeien kalveren kregen om nadien gemolken te worden. Ik kon het niet aanzien als een dier werd geslacht of ziek was, maar grote dierenvriend was ik niet. Sinds zes jaar heb ik een hondje en nu snap ik veel beter wat een dier voor iemand kan betekenen. Onze ‘Dikke’ is mijn boeleke en als daar iets mis mee is, ben ik oprecht verdrietig.
Interesse in duurzaamheid?
In zekere zin wel. Ik gebruik mijn elektronische spullen zoals gsm en computer tot ze op draad zijn versleten. Tot ze uit elkaar vallen als het waren. En dan pols ik mijn zoon nog om ze te repareren. Dat is voor mij ook duurzaamheid. Ik ben er niet extreem in, zoals de ecologisten, en loop een beetje met oogkleppen: ‘Zorg dat het opgelost raakt!’. ‘Zeg me wat ik moet doen en ik zal me zeker inzetten om te helpen waar ik kan. Maar nu weet ik niet goed waar te beginnen.’
Favoriete reisbestemmingen?
Ik ga graag op zoek naar andere culturen, vooral voor de mensen. Toch maakt een verre bestemming mij niet blij. Ik hoef niet te skiën of lang aan het strand te gaan liggen. Ik vind het wel interessant om mensen te leren kennen. Ik doe al eens een citytrip met mijn dochter, maar dan toch vooral voor haar. Ik ben zelf een saai mens. Dat is op zich ook wel gemakkelijk want het kost me weinig geld.
Waarover gaat je boek en wat wil je ermee bereiken?
Met mijn boek wil ik rokers motiveren om nog eens een stoppoging te ondernemen. Op een heel laagdrempelige manier vertel ik eerst hoe die verslaving juist werkt op 3 verschillende vlakken, nl. de lichamelijke nicotineverslaving, de gewoonteverslaving en de emotionele verslaving. Zo begrijpen ze ook waarom het soms zo lastig kan zijn om te stoppen en zeker om vol te houden. Ik leg uit hoe je ervoor kan zorgen dat je 4 stevige poten hebt om op te steunen tijdens het rookstopproces. Zo versterk ik de motivatie, zelfvertrouwen, geef ik uitleg over hulpmiddelen en moedig de lezer aan om hulp te zoeken als het alleen niet lukt.
Met dit boek wil ik ook de tabakoloog bekender maken. Veel rokers weten niet dat we bestaan. Daarom kom ik uit de kast als Rookstopcoach om aan te tonen dat ik niet ‘tegen’ hen ben, maar dat ik een van hen ben. Ik sta aan dezelfde kant om te luisteren en hen te begeleiden naar een rookvrije toekomst.
 € 25.00
Paperback / softback | Nederlands | Gezondheid algemeen |
