Vorige week verscheen in De Standaard een reportage van de hand van journalist Christoph Meeusen over de crisis in het Vlaamse huisartsenbestand onder de kop: ‘Te weinig huisartsen voor te veel patiënten’.
Twee maand geleden publiceerde de jonge dokter Sébastien Vermeulen (1994) het zeer sterk gedocumenteerde boek ‘De Huisarts 2.0, een reboot’. Een combinatie van noodkreet met oplossingen.
Sébastien Vermeulen was de afgelopen jaren als huisarts werkzaam in de eerste lijn en in de geestelijke gezondheidszorg, eerst als arts-in-opleiding, intussen als jonge, 28-jarige huisarts. De coronacrisis maakte dus een aanzienlijk deel van zijn nog prille carrière als arts uit.
Hij merkte dat de klassieke huisartsgeneeskunde geconfronteerd wordt met een aantal grote, existentiële bedreigingen. Onze maatschappij staat voor enkele gigantische gezondheidsuitdagingen. Zijn streven is om de positie van de huisarts in de aanpak van deze uitdagingen helder de definiëren.
Dokter Vermeulen gaf in zijn boek alvast volgende debatlijnen mee:
‘De coronacrisis zette het debat over gezondheid op scherp. We worden steeds ouder, maar hoe gezond zijn we écht? Zijn we wel zo goed bezig als we denken? Welvaartsziekten zoals obesitas, diabetes en sommige kankers tieren welig in ons land. We hebben wel goede medicatie en behandelingen, maar vaak pakken die de wortel van het probleem onvoldoende aan en zijn ze niet meer dan een doekje voor het bloeden?
Is de slinger van de “medicalisering” te ver doorgeslagen? Zelfs artsen hebben soms moeite om door het bos de bomen te zien bij de medicatielijst van sommige patiënten.
Daarnaast wordt het tijd dat het vak huisartsgeneeskunde een nieuwe smoel en een échte identiteit krijgt. De huisarts is meer dan een administratief bediende en telefonist. De huisarts is meer dan een pionnetje op het bord. De huisarts kan zelf nadenken en beschikt over gezond verstand. De huisarts is de persoon bij uitstek om de wortels van vele welvaartsproblemen aan te pakken. Maar er zijn vele uitdagingen: er is weinig tijd en er zijn veel patiënten. Er is een administratieve berg en er zijn een hoop nutteloze consulten, die zowel voor arts als patiënt tijdverlies zijn. Een nieuwe visie op huisartsgeneeskunde zal enkel kunnen met een efficiënte praktijkorganisatie en met gedeelde verantwoordelijkheid. Zowel de arts als patiënt krijgen hun huiswerk mee.
Tot slot zullen er onvermijdelijk ethische discussies komen: hoe ver gaan we het leven kunnen blijven rekken? En tegen welke prijs en met welke kwaliteit? Hoe gaan we onze gezondheidszorg overeind en betaalbaar houden? En zal onze levensverwachting blijven stijgen of komen we op een plateau of zelfs een kantelpunt?’
Vragen en bedenkingen die onmiddellijk een antwoord verdienen.
Met ‘De huisarts 2.0, een reboot’ schreef Sébastien Vermeulen een helder en kritisch document dat talrijke oplossingen aanreikt voor de precaire toestand van het Vlaamse huisartsenkorps.
Welke minister en of politicus nodigt Sébastien uit of zet zich achter zijn standpunten? Ik steun alvast zijn aanbevelingen, al zal niemand van dat gegeven wakker liggen.
Lezen maar én verspreid de boodschap van dokter Vermeulen!
Raf Willems,
Uitgever Willems Uitgevers
 € 25
Paperback / softback | Nederlands | Geneeskunde algemeen |
