In het grondwater, onze eieren, de lucht die we inademen of de urine van wielrenners: in zowat alles zitten dioxines, PFAS of andere stofjes die er niet thuishoren. Dat is problematisch, toch?
De Nederlandse wetenschapsjournalist Simon Rozendaal bracht eind vorig jaar zijn boek Paniek om niets uit. Daarin onderzoekt hij of de almaar gevoeligere meetapparatuur waarover we beschikken ons écht vooruit helpt.
In zijn boeiende betoog neemt Rozendaal ons mee in een paradox: terwijl onze leefomgeving steeds schoner en veiliger wordt, lijkt onze focus op risico’s en schadelijke stoffen groter dan ooit.
Helder en verrassend
Rozendaal schetst een helder en verrassend perspectief. Hij laat zien hoe onze meetdrang niet alleen inzicht geeft, maar ook angst kan voeden. Is meten nog altijd weten, of soms te veel weten?
Paniek om niets is ons boek van de week, tijdelijk verkrijgbaar tegen een voordeelprijs in ons Doorbraak Boekencafé.
