Op 10 februari 2022 opende het aanstekelijk gezellige Entrepot du Vin van gastheer Bruno Wolfs en gastvrouw Katja van Putten de deuren voor de presentatie van het boek van hun buurman Jos Moons. Meer dan 140 genodigden luisterden naar het interview tussen Laurence Verwée van The Power of Books met de auteur. En als uitgever gaf ik de gasten volgende inleidende gedachten mee.
Ik roep hier ‘De dans van de leider’ uit tot beste leiderschapsboek van het jaar 2022…
‘Mag ik met de deur in huis vallen? En ‘De dans van de leider. Op het ritme van de coach’ van Jos Moons tot het beste ‘leiderschapsboek’ van het jaar uitroepen?
U zou kunnen zeggen: het jaar is amper begonnen, en dat klopt. U zou kunnen opwerpen: beweer je dat niet bij elke presentatie van Willems Uitgevers? Klopt bis. Een uitgever moet toch iets bedenken om zijn auteurs tevreden te stellen? U dacht toch niet dat wij een gemakkelijke job hadden? In dat geval moet ik u nog gelijk geven ook: een uitgever heeft een gemakkelijke job. Moet alleen maar kunnen lezen en een praatje komen slaan bij de presentatie, waarin hij dan nog het boek van die avond kan uitroepen tot het beste van het jaar in zijn genre.
Maar beste vrienden van Jos Moons, laten we het even over het belang van de dans hebben…in de kwetsbare puberteit van elke mens…
Voor mij het meest herkenbare moment uit het boek is dat Jos beschrijft hoe hij op zijn zestiende in jeugdhuis Club 9 in Koersel werd gevraagd om bij ‘instuiven’ zoals dat toen werd genoemd de ‘platen te kiezen om de mensen op de dansvloer te krijgen.’ Platen, Elpees, Longplayings, kent u dat nog? Ik stel me de Jos van toen voor, zoals ik zelf ook rondliep in die tijd: lang haar, fout donssnorretje onder de neus en beginnende baardgroei. Die dan ook nog wat in de spreekwoordelijke keel bleef haperen.
En luchtgitaarspelen op Status Quo of Uriah Heep en headbangend in hogere sferen belanden bij Yes of Pink Floyd. Ik neem aan dat de danservaringen daar – zoals bij duizenden jongeren – bij Jos zijn begonnen, bij mij zijn ze ook meteen gestopt. Verder ben ik niet geraakt in mijn ontwikkeling, tot wanhoop van mijn vrouw en tot eerlijke schaamte bij mezelf. Bij Jos daarentegen was het de start van zijn persoonlijke evolutieleer.
Maar beminde uitgenodigden van Jos Moons, laten we het even over het belang van de dans hebben, als metafoor voor het artistieke tot in het voetbal toe…
Inderdaad voetbal, is naast muziek, ongeveer het enige waar ik iets zinnigs over te vertellen heb. En het zal u misschien verbazen, maar ik heb mij gespecialiseerd in mijn eigen boeken in de beschrijving van het psychologische profiel van de topspeler, van de mens achter de voetballer met andere woorden en zo kom ik toch bij het boek van Jos terecht. Want zelfs in het voetbal, toch niet bepaald de meest fijnzinnige handeling, worden de bewegingen van meest artistieke voetballers uit de geschiedenis vergeleken met dansmoves: zo vertolkten op het veld volgens journalisten de Oostenrijker Matthias Sindelar de wals, de Brazilianen Garrincha en Pelé de samba, de Brit George Best de rock-‘n-roll, de Argentijn Diego Maradona de tango en vergeleek men de optredens van Johan Cruijff met de balletkunst van Nurejev.
De dans dringt dus door tot diepste kern van het bestaan en haalt het mooiste in de mens naar boven, zelfs in het voetbal.
Maar alleraardigste metgezellen van Jos Moons, laten we het tot slot even over het belang van de dans hebben, op de grens tussen einde en begin, en van dood tot wedergeboorte.
Jos laat zich in zijn boek inspireren door quotes van zangers en dichters over de dans en nodigt zijn lezers uit ter stimulering van zelfinzicht hetzelfde te doen.
Ik deed op mijn beurt deze oefening en de voor mij indringendste tekst vond ik bij mijn favoriete singersongwriter Jackon Browne in zijn ‘conceptelpee’ Late for the Sky uit 1974 over ‘het leven en hoe het te lijden/leiden’ met lange en korte ij/ei. Het nummer heet bijzonder toepasselijk ‘For a dancer’ en ik prijs u ook de prachtige versie in duetvorm van Linda Ronstadt & Emmylou Harris aan.
Ik ga een paar versregels uit de song For a dancer in het Engels voordragen, met excuses voor het feit dat dit bij mij als ‘steenkolenschots’ gaat klinken..
Into a dancer you have grown
From a seed somebody else has thrown
Go on ahead an throw some seeds of your own
And somewhere between the time you arrive
And the time you go
May lie a reason you were alive
But you’ll never know
You’ll never know…Je zult het nooit weten, dat blijf ik toch de allerfijnste der levensfilosofieën vinden.
Maar wat ik wel weet is dat ‘dansen’ – dankzij Jos Moons – het nieuwe element in de boeken over leiderschap zal worden.
Mijn stelling: het benutten van de dans zal onherroepelijk leiden tot een nieuwe kijk op menselijke relaties, interpersoonlijk en hiërarchisch.
Ik pleit voor de ‘verdansing’ van de maatschappij…
Daarom roep ik ‘De dans van de leider. Op het ritme van de coach’, opnieuw uit tot het beste leiderschapsboek van het jaar. Het is een gids voor persoonlijke coaching op het ritme van de dans, er is immers een dans voor elke fase in een mensenleven. Een gids met andere woorden ter ‘verdansing’ van de maatschappij. Of het nu een headbangen op Status Quo is of de meest artistieke uitvoering van de tango.’
Raf Willems,
Willems Uitgevers
 € 30
Paperback / softback | Nederlands | Educatieve uitgaven algemeen |
