De jonkies kennen het niet, de 35-plussers hebben het gedanst op Oudejaarsavond. La Bamba is de gekunsteld opgewekte kringdans met een wirwar van armen, malle bewegingen, stampende voeten en soms ambetante zoenen. Zelfstandig journalist Joris Luyendijk leefde als antropoloog – mensenkundige, en dat is zijn opleiding – een maand aan het Binnenhof. De Wetstraat van Nederland. Verstrengeling is hét woord in zijn verslag (Je hebt het niet van mij, maar …). Op het Binnenhof en in de Wetstraat dansen lobbyisten, voorlichters, journalisten en politici de klok rond La Bamba. Dichterbij, verder af, voetje lichten, vleierig likken. Als onderdeel van een breed maatschappelijk debat, een BMD zoals dat dan weer dient te heten, was Luyendijk in september 2010 de officiële rapporteur, met het oog op een boekje dat diende ter ondersteuning van een politieke lezing, van de vierkante kilometer die het Binnenhof met zijn mediahuis, Nieuwspoort, is.
Hij richtte zich niet op de poppetjes van het politieke spel, wel op de touwtjes waaraan zij bungelen. Luyendijk zag vier stammen in de parlementaire zoo. Welke codes, taboes, hiërarchieën typeren die vier? Welke lobbyist of voorlichter kletst met wie? Welke politicus koopt waar loyaliteit met een primeur? Hoe verleidt de journalist een minister? ’t Is Nederlandse kost met een hoge toepasselijkheid in de Wetstraat en het vlotgeschreven boek past perfect op één avond voor en na De Allerslimste Mens.
