‘Lawrence Urbain is jong, snedig, houdt van gedegen studiewerk en publiceert een lezenswaardig essay’, zo zegt Frans Crols, voormalig hoofdredacteur en directeur van zakenblad Trends die ook het nawoord schreef. Ondergetekende is het volstrekt met zijn woorden eens.
Hoewel de auteur (°1990) geen econoom van opleiding is, schrijft Urbain in een goede honderd pagina’s een bevattelijk overzicht van de almaar durende economische crisis. ‘Waar wij nood aan hebben, is een nuchtere analyse om weer even bij positieven te komen. De ad-hoc-maatregelen en beleidshysterie van de jongste jaren creëren meer nieuwe problemen en risico’s dan dat zij daadwerkelijk oplossen’, schrijft Urbain.
De bedoeling van het boek is om een breed publiek nader inzicht te geven in de crises. Een deel van de inhoud is na tien jaar niet nieuw maar een helder overzicht en een zekere herhaling kan nooit kwaad. Urbain toont aan dat de banken- en eurocrisis morgen zomaar opnieuw in alle hevigheid kan losbarsten. Daarnaast geeft hij ook voorstellen om bijvoorbeeld de muntunie te veranderen – denk aan de invoer van een neuro en zeuro in plaats van de huidige euro. Op dit vlak is dit boek ook voor beleidsmakers verplichte lectuur, meent econoom Pascal Paepen die ook het voorwoord schreef.
Urbain reconstrueert de crises en brengt de lezer langs het failliete Lehman Brothers naar de schuldencrisis in de Zuid-Europese landen. Bovendien brengt hij met de nodige achtergrond tal van economische gebeurtenissen met elkaar in verband. Urbain vergelijkt het beleid van de VS met dat van Europa en zoomt ook in op hun centrale banken en hun verschillende aanpak. Hij verdiept zich voorts in de eurozone (transfers, bail-outs, schulden …). Overigens legt Urbain in één hoofdstuk de achterliggende ideologieën en economische denkstromingen uit; John Maynard Keynes, Milton Friedman en de Oostenrijkse school.
Fundamenteel wil De chrono-crisis mensen bewust maken van wat er gaande is in de soms zo moeilijke economische wereld. Om de auteur hierover te citeren en om naast zijn analytisch vermogen een tipje van zijn literair gesluierde pen te onthullen: ‘Dit boekje werd geschreven vanuit stijgende verbazing en met een licht ingehouden woede. Bovenal ontvouwde dit essay toch vooral een hoopvol project: een fles in zee die hopelijk door anderen opgeprikt wordt en idealiter het broodnodige debat kan helpen aanzwengelen. Opdat we in de toekomst op een ochtend opnieuw uit het raam kunnen kijken en in plaats van helse bosbranden enkel nog een prachtige zonsopgang mogen aanschouwen.’
Urbain modereert geregeld debatten maar kan ook zelf de vinger op de wonde leggen. Hij heeft lak aan politiek correcte praat en publiceerde onder meer al op Doorbraak ook over andere onderwerpen dan economie, zoals multiculturaliteit. Dit boek zal waarschijnlijk niet zijn laatste zijn. Lawrence Urbain is een jonge, interessante stem om in het oog te houden.
