Deze waargebeurde roman verhaalt een periode van een dertigtal jaren uit het leven van Rita die - naar eigen zeggen - uiteraard wel een biologische moeder heeft gehad, maar nooit een liefdevolle mama heeft gekend.
Van in haar prille kindertijd kreeg Rita van haar moeder Nora dagelijks te horen hoe lelijk, dom en waardeloos ze wel was. Een ongewenst kind, een blok aan haar been waardoor ze een stuk van haar vrijheid was verloren. Erger nog, moeder verweet haar dochter dat de zwangerschap er de oorzaak van was dat haar lichamelijke schoonheid was afgenomen.
Krijg dat als kind en puber maar eens te pas en vooral te onpas te horen!
Hoe Rita thuis en op school ook haar best deed, nooit was het goed genoeg voor haar moeder. Van alles wat waar dan ook enigszins fout liep kreeg ze de schuld. Nora domineerde en kwelde ook haar man Bruno die te zwak was om zich hiertegen te verzetten.
Hij ging volledig op in zijn werk als zelfstandige met de bedoeling zo snel mogelijk geld te verdienen om op nog jonge leeftijd te kunnen rentenieren.
Hierdoor kwam ook hij tekort in zijn opvoedende taak als ouder. Zijn gezondheid ging kapot onder de tirannie van zijn vrouw.
Ook later in twee mislukte huwelijken was het lot haar niet gunstig gezind.
Het boek is niet alleen een getuigenis over fysieke mishandelingen, psychisch lijden, angst, onzekerheid en doodsverlangen maar gaat ook over verlangen naar affectie en liefde. Vertoeven in de natuur en haar liefde voor kunst waren een steun voor haar.
