Iedereen onder de dertig zal ermee bekend zijn. ‘Geniet er nog maar van, van dat jong zijn!’ De mensen die deze uitspraak doen – minimaal vijftig plus, met een uitgestippeld levenspad voor zich – vergeten vaak dat er weinig te genieten valt tijdens de ‘leuke’ jonge jaren. Dat het allesbehalve de beste tijd van je leven is en dat wat je meemaakt misschien opwindend klinkt, maar in werkelijkheid vaak vooral vermoeiend is. Dat een wereld die voor je open ligt niet inspirerend maar angstaanjagend is en dat de problemen groter zijn dan niet weten wat te kijken op Netflix. En vooral: dat het onmogelijk is om te ontkomen of te ontsnappen aan dit alles. Het enige medicijn is geduld.
Tegen het decor van haar appartement beschrijft de zevenentwintigjarige Sophie Passmann alles wat komt kijken bij de ingewikkelde tijd vóór het echte volwassen leven. Angst, onvermijdelijke identiteitscrises, worstelingen met privileges, seksisme, en het vinden van een plek in de maatschappij. Een humoristisch boek vol herkenning voor de generatie die zoekt en van alles vindt, behalve zichzelf, en voor de generatie die blij is dat die tijd achter hen ligt. Groeipijnen is inzichtelijk en realistisch zonder cynisch te worden, en grappig zonder naïef te zijn – een boek van een stem die zich in Duitsland al heeft bewezen, en hier net zo noodzakelijk is.
