Over Arie Haan zijn een tweetal biografieën gepubliceerd. In 1989 verscheen van de hand van Theo Vaessen ‘Arie Haan, genoeg gelachen’. In 2018 deed Jules van der Wardt ‘Arie Haan – Terug naar Finsterwolde’ het licht zien. Intrigerend is een derde titel: ‘Nee bestaat niet – Werken met Chinezen op het voetbalveld, op de werkvloer en in de board room’. Door Haan – voetbaltrainer te Tianjin, China – zelf geschreven. Tianjin is een grote stad, op zo’n 250 km van Beijing, in een uur te bereiken per hogesnelheidstrein. Ik deed die stad aan toen ik er er een gastcollege over sportrecht ging geven aan de plaatselijke sportuniversiteit.
Arie Haan was gedurende twaalf jaar trainer in China – bondscoach en clubcoach. Toen ik in Jinan een wedstrijd bijwoonde van Shandong Luneng werd ik er op de tribune door de journalist die mij op de campus van de universiteit een interview over sportrecht had afgenomen, op geattendeerd dat Haan op de bank zat bij de tegenstander. Dat was mij niet opgevallen omdat er een sintelbaan om het veld lag en Haan met zijn rug naar ons toe zat. Ik had hem graag na de wedstrijd ontmoet, maar daar kwam het niet van. Wel kreeg ik in de clubshop een net met kleurrijke voetballen met daarop de handtekeningen van alle spelers van de thuisclub.
Haan was een ware globetrotter, want in de tijd dat ik in Tirana aan een conferentie van de Europese Commissie over de sociale dialoog in de sport deelnam, was hij bondscoach van Albanië. Hij logeerde in hetzelfde hotel aan het centrale plein in het centrum van de hoofdstad als onze delegatie, maar ook toen bleef een ontmoeting uit. Ik had hem graag gevraagd naar zijn ervaringen in beide landen, ook omdat Albanië ooit als enige land in Europa nauw verbonden was geweest met het China van Mao, anders dan alle andere landen in Oost- en Zuid-Europa die zich toen in de invloedssfeer van de Sovjet-Unie bevonden.
Rob Siekmann
Hardback | Nederlands | Management algemeen |
